به گزارش مشرق، ﻣﺎﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﺳﺮﺳﺒﺰ ﻭ پردرختی ﻧﺸﺴﺘﻪﺍﻡ. ﻧﻬﺮﻫﺎی ﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﻣﻴﻮﻩﻫﺎی ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ. ﻣﺎﻩ ﻭ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ میﺩﺭﺧﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﭼﺸﻢ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻋﻈﻤﺖ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﻭ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺧﺪﺍ ﻓﻜﺮ میﻛﺮﺩﻡ. ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺘﻮﻥ ﺑﺎﻟﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺭﻭﺷنی ﻣﺎﻩ ﻭ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻏﺮﻕ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻦ ﻣﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻧﻮﺭی ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﺎﻃﻊ میﺷﺪ ﻛﻪ چشمها ﺭﺍ ﺧﻴﺮﻩ میﻛﺮﺩ. ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻌﺠﺐ ﻭ ﺗﺤﻴﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﺳﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻧﻮﺭانی ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻨﻢ ﺩﻳﺪﻡ.
ﻧﻮﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺍ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﻫﺎتفی ﻧﺪﺍ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺍﺳﻢ ﺧﻄﺎﺏ ﻛﺮﺩ. ﻣﻦ ﺻﺪﺍﻳﺶ ﺭﺍ میﺷﻨﻴﺪﻡ ﻭلی ﺍﻭ ﺭﺍ نمی ﺩﻳﺪﻡ ﮔﻔﺖ: ﺑﺸﺮﺍﻙِ ﻓﺎﻃﻤﺔُ ﺑﺴﺎﺩﺓ ﺍﻟﻐُﺮَﺭ ﺛﻠﺎﺛﺔ ﺍﻧﺠﻢ ﻭ ﺍﻟﺰﺍﻫﺮ ﺍﻟﻘﻤﺮ ﺍﺑﻮﻫﻢ ﺳﻴّﺪ فی ﺍﻟﺨﻠﻖ ﻗﺎﻃﺒﺔ ﺑﻌﺪ ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ﻛﺬﺍ ﻗﺪ ﺟﺎﺀ فی ﺍﻟﺨﺒﺮ «ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻴﺎﺩﺕ ﻭ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ. ﺑﻪ ﻣﺎﻩ ﻧﻮﺭانی ﻭ ﺳﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﭘﺪﺭﺷﺎﻥ ﺳﻴﺪ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺳﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﮔﺮﺍمی ﻭ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺧﺒﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. » ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻡ. ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ میﺗﺮﺳﻴﺪﻡ. ﻣﺎﺩﺭﻡ! ﺗﺎﻭﻳﻞ ﺭﺅﻳﺎﻱ ﻣﻦ ﭼﻴﺴﺖ؟! »
ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﻙ ﻓﻬﻴﻤﻪ ﻭ ﻋﺎﻗﻠﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ: «ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺭﺅﻳﺎی ﺗﻮ ﺻﺎﺩﻗﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍی ﺩﺧﺘﺮﻛﻢ ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﺮﺩ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﻟﻘﺪﺭی ﻛﻪ ﻣﺠﺪ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﻓﺮﺍﻭﺍنی ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ میﻛنی. ﻣﺮﺩی ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻣﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﺯ ﺍﻭ ﺻﺎﺣﺐ 4 ﻓﺮﺯﻧﺪ میﺷﻮی ﻛﻪ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺜﻞ ﻣﺎﻩ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﺳﻪ ﺗﺎی ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻮﻧﺎﻥ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻧﻨﺪ.»
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎی ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﻭ ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ، ﺣﺰﺍﻡ ﺑﻦ ﺧﺎﻟﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺗﺎﻕ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﻋلی ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺳﺆﺍﻝ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺁﻳﺎ ﺩﺧﺘﺮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻫﻤﺴﺮی ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ میﺩﺍنی؟ ﺑﺪﺍﻥ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻭحی ﻭ ﻧﺒﻮﺕ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺣﻜﻤﺖ ﻭ ﺁﺩﺍﺏ ﺍﺳﺖ. ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ (ﺩﺧﺘﺮﺕ ﺭﺍ) ﺍﻫﻞ ﻭ ﻟﺎﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ میدانی ﻛﻪ ﺧﺎﺩﻣﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻗﺒﻮﻝ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻫﻠﻴﺖ ﺩﺭ ﺍﻭ نمی بینی ﭘﺲ ﻧﻪ؟
ﻫﻤﺴﺮ ﺍﻭ ﻛﻪ قلبی ﻣﺎﻟﺎﻣﺎﻝ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺩﺍﺷﺖ، ﮔﻔﺖ: ﺍی «ﺣﺰﺍﻡ » ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍی ﻣﺘﻌﺎﻝ ﻭ ﻗﺪﻳﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭﻡ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺳﻌﺎﺩﺗﻤﻨﺪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺻﺎﻟﺢ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮﺍی ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺁﻗﺎ ﻭ ﻣﻮﻟﺎﻳﻢ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﭘﺲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋلی ﺑﻦ ﺍبی ﻄﺎﻟﺐ، ﻣﻮﻟﺎﻳﻢ، ﺗﺰﻭﻳﺞ ﻛﻦ. خواب ام البنین پیش از ازدواج با امیر المومنین علیه السلام و بشارت او در خواب به آقا اباالفضل علیه السلام اتفاق افتاد.
برگرفته از کتاب چهره درخشان قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس علیه السلام ، نوشته علی ربانی خلخالی